Σελίδα Νεολαίας


Οι ρίζες μας, κομμάτι της ζωής μας.

Της Έφης  Κων/νου Φλώρου
Φοιτήτριας Οδοντιατρικής Αθηνών, Μέλους Συλλόγου.

  Χωριό-πόλη. Δύο μικρές λέξεις οι οποίες όμως σχετίζονται με πολλές μεγάλες αλλαγές.Η δεύτερη είναι
εξέλιξη της πρώτης, η πρώτη είναι αφετηρία της δεύτερης και προσπαθεί να μείνει ζωντανή και να αντιμετωπίσει τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και τις πρωτοποριακές αντιλήψεις,οι οποίες παρασύρουν τους ανθρώπους μακριά από καθετί παραδοσιακό και γνήσιο.Τι κάνουμε όμως εμείς γι'αυτό? Προσπαθούμε να κρατήσουμε ισορροπίες και να μην ξεχάσουμε τις ρίζες μας ή μήπως απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτές? Δυστυχώς το δεύτερο.Όσο περνάει ο καιρός τείνουμε να καταφεύγουμε στα γνωστά πια ''κουτιά'' των τσιμεντουπόλεων ,να κλεινόμαστε στον εαυτό μας και να παραδιδόμαστε στις προσωρινές απολαύσεις που έχουν να μας προσφέρουν τα μεγάλα αστικά κέντρα.

  Ας προβληματιστούμε όμως λίγο και ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε όλα αυτά που μας συνδέουν με τους τόπους καταγωγής μας, με τα χωριά μας,που συνήθιζαν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας καθώς και τα πιο αγαπημένα μέρη για τις εξορμήσεις μας. 
Πόσοι από εσάς δεν περιμένατε πως και πως το καλοκαίρι για να πάτε στο χωριό σας όταν ήσασταν παιδιά? Πόσοι από εσάς που είστε ακόμα έφηβοι δεν σκέφτεστε την ώρα που θα συναντήσετε τους φίλους σας και θα ζήσετε στιγμές ελευθερίας μαζί τους μακριά από τα διαμερίσματα των πόλεων? Και πόσοι από εσάς τους μεγάλους δε νοσταλγείτε το πατρικό σας σπίτι και τα ξέγνοιαστα 
χρόνια που είχατε την ευκαιρία να βιώσετε παρά τα προβλήματα που ασφαλώς θα υπήρχαν?
  Είμαι και εγώ παιδί και μέσα σε αυτά που σας αναφέρω βρίσκεται ένα κομμάτι του εαυτού μου. Δεν θα σας κρύψω ότι μέχρι πρίν λίγο καιρό συνήθιζα να λέω στην μαμά μου ότι αν δεν πάμε έστω και λίγες μέρες στο χωριό μας ,θα είναι σαν να μην έχουμε κάνει διακοπές,προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να την πείσω να μείνουμε το καλοκαίρι στον τόπο που τόσα καλοκαίρια μεγαλώσαμε στο πλάι των παππούδων και των γιαγιάδων μας.

  Καλό θα ήταν λοιπόν να λάβουμε υπόψη μας όλα αυτά και να μην καταλήξουμε να είμαστε πιστοί υποστηρικτές του σύγχρονου τρόπου ζωής που μας αναγκάζει να γινόμαστε ένα με το πλήθος και να στρέφουμε την πλάτη σε αυτά που το κοινωνικό σύνολο και η αθηναΪκή αφρόκρεμα θεωρούν ξεπερασμένα και ''εκτός μόδας''.Ωστόσο δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι.
  Όπως προαναφέρθηκε το ιδανικό είναι να συμβιβαστούμε ,να βρούμε δηλαδή ένα κοινό πεδίο μεταξύ των πόλεων όπου οι περισσότεροι από εμάς ζούμε και των χωριών. Είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε δεσμούς με τη γενέτειρά μας και να μην χάσουμε την ταυτότητά μας.

  Βέβαια υπάρχουν πολλοί των οποίων οι σχέσεις με τα χωριά τους είναι πολύ καλές διότι έχουν συνειδητοποιήσει από νωρίς την αξία τους και δεν λησμονούν αυτά που έχουν αποκομίσει από εκεί.Και ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους είναι και πολλά νέα παιδιά που δραστηριοποιούνται και προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να κάνουν ό,τι μπορούν για να βελτιώσουν τα χωριά τους και να πείσουν και άλλους ότι πρέπει να κρατήσουν στη μνήμη τους αυτή την κληρονομιά που τους έχουν αφήσει οι γονείς τουςκαι κυρίως οι παππούδες τους. 
Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να παίρνουμε σαν παράδειγμα και να συμβάλουμε και εμείς από την 
πλευρά μας.Άλλωστε τα χωριά μας αποτελούν τώρα πια ένα είδος οάσεων μέσα στον αχανή κόσμο των αποπνικτικών πόλεων.

================================================